Radyasyon Yiyen Mantarlar, Çernobil Reaktörünü Çok Sevdi

Hala radyasyonla dolu olan Çernobil reaktörünün duvarlarında çıkan mantarlar, araştırmacıların ilgisini çekmeye devam ediyor.

Çernobil’de bulunan radyrofik mantar tiplerinden biri olan Cryptococcus neoformans.Dr Graham Beards

1986’da yaşanan Çernobil nükleer felaketinde kimi mantar tiplerinin çok yüksek radyasyonda bile yaşayabildiği ortaya çıkmıştı. Araştırmacılar, 98 cins mantarın 200 tipinin eski nükleer güç tesislerinde yaşadığını da ortaya çıkardı.

Birtakım mantarların yüksek seviyede radyasyona dayanmakla yetinmediği, radyasyonu “yediği” anlaşılıyor. Siyah mantarlar yahut radyotropik mantarlar olarak bilinen bu tipler, kendilerini melanin ile koruyorlar. Tıpkı pigment, insan derisinde de bulunuyor ve ultraviyole radyasyona karşı korunma sağlıyor. Pigmentin mantarlarda gamma radyasyonunu kimyasal kuvvete dönüştürdüğü belirtiliyor.

Casadevall’ın yaptığı araştırmaya nazaran Çernobil’de bulunan radyasyon çiğneyen mantarlar, art plan seviyelerinden yaklaşık 500 kat daha yüksek iyonlaştırıcı radyasyona dayanabiliyor. Velev bu mantarlar, radyasyon varken daha süratli büyüyorlar. Sair çalışmalar, mantarların sporlarını ve hiphalarını yemek için uzanıyormuş üzere radyasyon kaynağına nasıl yönlendirdiğini belirtmişti.

Çernobilden toplanan siyah mantarlar, daha evvel SpaceX roketiyle Milletlerarası Uzay İstasyonu’na gönderilmişti. Bu vazifenin emeli, siyah mantarların bu kadar yüksek seviyede radyasyona nasıl dayandığını anlamaktı. Mantarların radyasyonu sevmesi, uzun uzay yolcuklarında yahut öbür gezegenlere yayılmak istediğimizde onları yiyecek kaynağı olarak kullanmamızı sağlayabilir.